Dag 36 – 46: San Francisco – Mammoth lakes

Nadat ik de kust achter me gelaten heb in San Francisco is er veel gebeurd. Na een leuk dagje in San Francisco ben ik in vier dagen door de vallei gefietst vanuit San Francisco naar Sutter creek, een klein dorpje aan de voet van de Sierra Nevada. Vanuit daar ben ik de bergen in getrokken, waar ik 6 dagen later mijn ouders ontmoette. Met name de eerste paar dagen waren heftig en zwaar. Ik heb me gerealiseerd dat zo ver klimmen in zulke temperaturen zo veel van je lichaam eist dat je alleen maar bezig bent met primaire levensbehoeften; voldoende water regelen, eten, het bereiken van je slaapplek, opzetten van je tent en plannen van de volgende dag is een volledige dagtaak. Hierom heb ik besloten om niet door de woestijn te trekken, maar na een paar weken weer de kust op te zoeken en via Los Angeles naar San Diego te rijden.

Vanuit San Francisco pakte ik het pontje naar Vallejo, vanuit waar ik de volgende dag naar Davis ben gefietst. Hier werd het wel warm, ca 35 graden. In beide plaatsen had ik een motel geboekt, wel even lekker na zo lang kamperen. Vanuit Davis was het nog maar 20 km naar Sacramento, waar ik een fijn hostel had geboekt. Daar ontmoette ik John, een oud-generaal uit het Amerikaanse leger, een tachtigjarige man die 4,5 jaar gevangen heeft gezeten in Vietnam, vervolgens een behoorlijke academische carrière heeft gemaakt en nu door zijn controversiële boeken is verbannen naar Canada. John wist me alles te vertellen over de oorlog, Amerikaans biomedisch onderzoek en atoomwapens en heeft me hier een privé-college van 3 uur over gegeven, voordat hij me beloofde zijn boek toe te sturen. De volgende dag vertrok ik vanuit Sacramento naar Sutter creek, aan de voet van de berg, waar ik een gastgezin had geregeld waar ik kon logeren. Ik was zo dom om pas om 12 uur ‘s-middags te vertrekken, waardoor ik door temperaturen van 40 graden moest fietsen en niet voldoende had aan 4,5 liter water. Uitgedroogd kwam ik bij het gastgezin aan, dat me heel goed opving, eten en drinken gaf en me de volgende dag met hernieuwde energie de berg op stuurde.

Vanuit Sutter creek ben ik in een dag geklommen naar Bear river lake, een klim van 2000 meter. Dit was een lange en erg zware tocht, in het begin door de hitte, later door de hoogte. Het meer was mooi, maar ik was te moe om er echt van te kunnen genieten. Het plan was om de volgende dag in een keer door te klimmen naar Lake Tahoe, een klim naar 2800 meter, over een hoge bergpas. Lake Tahoe was echter enorm druk; het was bijna de 4th of July, een nationale feestdag waardoor half Amerika naar Lake Tahoe ging voor een lang weekend. Nadat ik de bergpas over was gegaan besloot ik hierom in een impuls om niet naar Lake Tahoe te gaan, maar door te fietsen naar een dorpje genaamd Markleeville. Dit was een domme beslissing. Ik realiseerde me niet dat er op de route vanaf Markleeville nauwelijks meer voorzieningen waren; nauwelijks supermarkten, fietsenwinkels of campings met douches. Toen ik een stuk afgedaald was kreeg ik een lekke band, was mijn water en eten op en had ik nog maar een plakker om mijn band te repareren. Het was een lange dag en ik besloot naar de dichtstbijzijnde camping te lopen om vanuit daar een plan te maken.

Toen ik mezelf de vraag stelde “vind ik dit eigenlijk wel leuk?”, kwam hier een twijfelend nee op. Afgelopen drie dagen waren enorm zwaar en draaiden alleen maar om overleven. Dit, in combinatie met het feit dat de dichtstbijzijnde fietsenmaker bij Lake Tahoe was en ik geen plakkers meer had, deed me beslissen om toch maar naar Lake Tahoe te gaan, daar een dagje uit te rusten en orde op zaken te stellen. Ik vertrok ‘s-morgens om 6 uur richting lake Tahoe en kwam hier rond 12 uur aan, grotendeels via de route van de vorige dag. Hierdoor had ik tijd om op mijn gemak naar de fietsenmaker te gaan, eten in te slaan en een camping op te zoeken. Het was een camping waar gemiddeld 25 keer per week beren werden gezien, maar helaas niet door mij. ‘s-Avonds werd ik uitgenodigd door mijn buren op de camping om mee te eten. Ook al had ik al gegeten, een tweede avondeten gaat er prima in op fietsvakantie. Mijn buren bleken ook in de energiesector te werken, aan onderwerpen die bijna exact gelijk waren aan waar ik mijn scriptie over wil gaan schrijven (energie opslag, het vraagstuk van vraag en aanbod van elektriciteit). Na een gezellige avond met BBQ en bier wisselden we gegevens uit met de afspraak dat we contact zouden houden.

De volgende dag bleef ik nog een nachtje bij Lake Tahoe om de omgeving te bekijken en uit te rusten. Dit was erg fijn en erg nodig. Vanuit daar fietste ik de volgende ochtend door naar Markleeville, het dorpje wat ik eigenlijk twee dagen eerder had willen bereiken. Daar was een statepark met hot springs, waar ik met veel plezier in dook. De volgende dag was het zover; ik zou mijn ouders ontmoeten. Zij waren de vorige dag ‘s-avonds aangekomen in Los Angeles en zouden me oppikken bij sonora Junction, om vervolgens naar Mammoth lakes te rijden met de auto, een dorpje hoog in de bergen waar we een appartement geboekt hadden.

Om 10 uur ‘s-morgens vertrok ik vol goede moed. De rit vanuit LA duurde langer dan verwacht, waardoor mijn ouders pas om 8 uur ‘s-avonds zouden aankomen. Na een fantastisch mooie klim en afdaling kwam ik rond twee uur ‘s-middags aan op de weg waar we elkaar 20 km verder zouden ontmoeten. Ik moest dus nog 6 uur overbruggen om hen te ontmoeten. In de vallei was het erg warm (ca 35 graden) waren er nauwelijks voorzieningen en was er nauwelijks bereik, waardoor het lastig was om elkaar te vinden. Ik ging van schaduw naar schaduw, vulde mijn water aan bij een camping en vond uiteindelijk een mooie plek langs de snelweg waar ik mijn fiets zo parkeerde dat ze hem niet konden missen als ze er langs zouden rijden. Na twee uur wachten daar (douche in de rivier, koken, boekje lezen) kwamen ze aangereden. We waren erg blij elkaar te zien en dat we elkaar gevonden hadden zo net voor het donker, zonder mobiel netwerk of internet. Vanuit daar reden we met de auto naar Mammoth, waar we een heel fijn appartement hebben geregeld. We hadden elkaar heel veel te vertellen, en mijn ouders moesten bijkomen van de jetlag en het hoogteverschil (Mammoth ligt op ca 2600 meter hoogte).

Vanuit hier hebben we alle tijd om boodschappen te doen en een plan te maken voor komende tijd. Over een ruime week komen Jolijn en pieter en is het hele gezin herenigd. Dit deel van mijn reis is in geen enkel opzicht te vergelijken met de eerste 5 weken tot aan San Francisco. Fietsen in de bergen is ontzettend veel zwaarder, zowel fysiek (bergen en warmte) als door het feit dat er weinig voorzieningen zijn en plannen hierdoor heel belangrijk is. Gelukkig ben ik nu niet meer alleen. Komende dagen gaan we wandelen in de buurt van Yosemite, vanaf waar ik mijn fietstocht verder zet naar Seqouia, waar we Jolijn en Pieter ontmoeten. Vanaf daar kunnen we de periode erna plannen. Ik heb dan ruim twee weken de tijd om met de familie rond te trekken met de auto, voordat ze me op ongeveer dezelfde plaats weer afzetten en ik de kust weer op zoek. Het schiet al op! Ik heb ontzettend veel mooie dingen gezien en meegemaakt en kijk uit naar wat komen gaat.