Dag 14 tm 19: Astoria- Bandon
Door: JoeriP
Blijf op de hoogte en volg Joeri
11 Juni 2017 | Verenigde Staten, Bandon
Ik ben inmiddels bijna drie weken onderweg en heb al meer dan 1000 km afgelegd. Sinds mijn laatste blog vanuit Astoria heb ik bijna de hele Oregon kust afgefietst en ben ik bijna in Californië aangekomen. De kust van Oregon is een andere wereld dan wat ik voorheen gezien heb in Washington. De kust hier is ontzettend mooi, met hoge rotskliffen, mooie stranden, zeeleeuwen en elke avond ondergaande zon in de zee. Het is dan ook erg populair onder fietsers. De routes zijn goed aangegeven, er zijn goede campings in de stateparks en je komt veel andere fietsers tegen die soortgelijke tochten maken. Het enige minpuntje is het weer. Het regent hier 200 dagen per jaar, wat ik afgelopen week zeker gemerkt heb.
Maandag reed ik weg uit Astoria naar Nehalem Bay, een state park 65 km ten zuiden van Astoria. Goed uitgerust en onder de indruk van de mooie kust ging ik op weg. Het weer was prima, toen ik aankwam heb ik met een biertje en een boekje vanuit de duinen gekeken naar een ondergaande zon. Op de camping kwam ik meer fietsers tegen, onder andere twee meiden die in San Francisco studeren en vanuit Portland daar naartoe fietsten. Dinsdag fietste ik door naar het Bob Strauss statepark, een lange en zware tocht; 100 km met veel tegenwind en bergen. Toen ik daar aankwam bleek dat het statepark geen camping had en dat de dichtstbijzijnde camping 30 km verderop was. Met de aanname dat elk statepark een camping had heb ik me blijkbaar ernstig vergist. Dit betekende ook dat ik mijn plannen voor de dagen erna moest herzien. Na lang zoeken kon ik voor 35 dollar (!) mijn tentje opzetten in een RV-park, een terrein voor campers. Niet heel gezellig, maar een avondwandeling over prachtige kliffen met mooie zonsondergang maakte alles weer goed.
Woensdag zette de tocht zich voort vanaf Pacific city naar South beach, een statepark 85 km naar het zuiden. In South beach sloeg weer om, veel regen wat voorlopig niet zou gaan stoppen. Wel waren er veel andere fietsers. Onder wie twee oudere mannen, die hun huis hadden verkocht en al jaren “on the road” waren en op deze manier (op de fiets, van camping naar camping) leefden, en MacKenzie, een Canadese jongen van 24 die ook vanuit Vancouver vertrokken was met de fiets. MacKenzie heeft niet echt een plan, heeft zijn baan opgezegd en is gaan fietsen. Hij vond het leuk om de dagen erna met mij mee te fietsen. De volgende morgen pakten we onze spullen in onder een afdakje in de stromende regen, om onze tocht naar Jessie M. Honeymann memorial statepark voort te zetten, een heel groot statepark zo’n 85 km ten zuiden van South beach. Onderweg nam de regen af, zodat we bij aankomst droog onze tent konden opzetten. Het was een prachtige tocht langs hoge kliffen met zeeleeuwen die eronder lagen te zonnen. Eenmaal aangekomen waren er veel andere fietsers te vinden, lotgenoten. Onder andere dezelfde twee meiden die ik in Nehalem Bay tegen kwam, met wie we s ’avonds vuur maakten en een biertje dronken. Voor de volgende morgen was weer regen voorspeld.
Die voorspelling bleek vrijdagochtend ook uit te komen. In de stromende regen lag iedereen in zijn tentje af te wachten wat te doen. Uiteindelijk besloot ik dat wachten geen zin had en dat ik het beste mijn spullen kon pakken en gewoon kon gaan. Mijn strategie was om alles in de tent in te pakken, zodat het droog bleef, vervolgens mijn zeiknatte tent in een vuilniszak in mijn tas te proppen, alles naar het toilet gebouw te slepen, herpakken en op de fiets te stappen. MackKenzie volgde en rond 11 uur zaten we op de fiets, zeiknat, maar met droge spullen in waterdichte tassen. Zaterdag had ik een motel gereserveerd in North Bend. MacKenzie kon op de grond slapen (er was maar 1 bed), in ruil voor dat hij het avondeten bij de Mexicaan betaalde. Het Motel viel tegen (vervallen, nauwelijks internet), maar het was heel fijn om na twee nachten kamperen in de regen een goed bed te hebben en de was te kunnen doen. Ook was het gezellig om na een paar weken alleen zijn gezelschap te hebben en samen te kunnen fietsen.
Zaterdag zetten we onze reis voort van North Bend naar een gastgezin net onder Bandon, een relatief makkelijke en mooie tocht van 58 km. Het weer klaarde op en op een paar kleine buien na bleef het droog. Bij het gastgezin aangekomen werden we hartelijk ontvangen met uitgebreid (en heel gezond) eten. Ze lieten ons zien hoe ze leefden in een huis wat eerst een oude boerderij was, waar ze hun eigen gewassen verbouwen en zo veel mogelijk zelfvoorzienend proberen te zijn. Ondertussen wisselden we ervaringen uit over fietsen, politiek en cultuurverschillen, kregen we de kans om onze fietsen te controleren en konden we op een matje in de woonkamer slapen, terwijl het buiten regende. Een leuke ervaring om met 3 andere mensen in een huis te zijn die drie dagen geleden nog volledig onbekenden waren.
Dat het af en toe tegen zit (slecht weer, geen camping) is veel minder belangrijk als je mensen om je heen hebt met wie je erom kan lachen. Dit is iets wat ik nog wel ga missen als MacKenzie zijn eigen weg gaat en ik de verlaten bergen in trek waar ik waarschijnlijk minder vaak mensen tegen zal komen. Gelukkig komen mijn ouders en Jolijn en Pieter dan ook redelijk snel. Morgen fiets ik verder naar Humbug Mountain, welke ik waarschijnlijk maandag ga beklimmen. Dan is het nog maar twee dagen fietsen naar Redwood, en nog anderhalve week naar San Francisco. Ik heb er zin in!
Maandag reed ik weg uit Astoria naar Nehalem Bay, een state park 65 km ten zuiden van Astoria. Goed uitgerust en onder de indruk van de mooie kust ging ik op weg. Het weer was prima, toen ik aankwam heb ik met een biertje en een boekje vanuit de duinen gekeken naar een ondergaande zon. Op de camping kwam ik meer fietsers tegen, onder andere twee meiden die in San Francisco studeren en vanuit Portland daar naartoe fietsten. Dinsdag fietste ik door naar het Bob Strauss statepark, een lange en zware tocht; 100 km met veel tegenwind en bergen. Toen ik daar aankwam bleek dat het statepark geen camping had en dat de dichtstbijzijnde camping 30 km verderop was. Met de aanname dat elk statepark een camping had heb ik me blijkbaar ernstig vergist. Dit betekende ook dat ik mijn plannen voor de dagen erna moest herzien. Na lang zoeken kon ik voor 35 dollar (!) mijn tentje opzetten in een RV-park, een terrein voor campers. Niet heel gezellig, maar een avondwandeling over prachtige kliffen met mooie zonsondergang maakte alles weer goed.
Woensdag zette de tocht zich voort vanaf Pacific city naar South beach, een statepark 85 km naar het zuiden. In South beach sloeg weer om, veel regen wat voorlopig niet zou gaan stoppen. Wel waren er veel andere fietsers. Onder wie twee oudere mannen, die hun huis hadden verkocht en al jaren “on the road” waren en op deze manier (op de fiets, van camping naar camping) leefden, en MacKenzie, een Canadese jongen van 24 die ook vanuit Vancouver vertrokken was met de fiets. MacKenzie heeft niet echt een plan, heeft zijn baan opgezegd en is gaan fietsen. Hij vond het leuk om de dagen erna met mij mee te fietsen. De volgende morgen pakten we onze spullen in onder een afdakje in de stromende regen, om onze tocht naar Jessie M. Honeymann memorial statepark voort te zetten, een heel groot statepark zo’n 85 km ten zuiden van South beach. Onderweg nam de regen af, zodat we bij aankomst droog onze tent konden opzetten. Het was een prachtige tocht langs hoge kliffen met zeeleeuwen die eronder lagen te zonnen. Eenmaal aangekomen waren er veel andere fietsers te vinden, lotgenoten. Onder andere dezelfde twee meiden die ik in Nehalem Bay tegen kwam, met wie we s ’avonds vuur maakten en een biertje dronken. Voor de volgende morgen was weer regen voorspeld.
Die voorspelling bleek vrijdagochtend ook uit te komen. In de stromende regen lag iedereen in zijn tentje af te wachten wat te doen. Uiteindelijk besloot ik dat wachten geen zin had en dat ik het beste mijn spullen kon pakken en gewoon kon gaan. Mijn strategie was om alles in de tent in te pakken, zodat het droog bleef, vervolgens mijn zeiknatte tent in een vuilniszak in mijn tas te proppen, alles naar het toilet gebouw te slepen, herpakken en op de fiets te stappen. MackKenzie volgde en rond 11 uur zaten we op de fiets, zeiknat, maar met droge spullen in waterdichte tassen. Zaterdag had ik een motel gereserveerd in North Bend. MacKenzie kon op de grond slapen (er was maar 1 bed), in ruil voor dat hij het avondeten bij de Mexicaan betaalde. Het Motel viel tegen (vervallen, nauwelijks internet), maar het was heel fijn om na twee nachten kamperen in de regen een goed bed te hebben en de was te kunnen doen. Ook was het gezellig om na een paar weken alleen zijn gezelschap te hebben en samen te kunnen fietsen.
Zaterdag zetten we onze reis voort van North Bend naar een gastgezin net onder Bandon, een relatief makkelijke en mooie tocht van 58 km. Het weer klaarde op en op een paar kleine buien na bleef het droog. Bij het gastgezin aangekomen werden we hartelijk ontvangen met uitgebreid (en heel gezond) eten. Ze lieten ons zien hoe ze leefden in een huis wat eerst een oude boerderij was, waar ze hun eigen gewassen verbouwen en zo veel mogelijk zelfvoorzienend proberen te zijn. Ondertussen wisselden we ervaringen uit over fietsen, politiek en cultuurverschillen, kregen we de kans om onze fietsen te controleren en konden we op een matje in de woonkamer slapen, terwijl het buiten regende. Een leuke ervaring om met 3 andere mensen in een huis te zijn die drie dagen geleden nog volledig onbekenden waren.
Dat het af en toe tegen zit (slecht weer, geen camping) is veel minder belangrijk als je mensen om je heen hebt met wie je erom kan lachen. Dit is iets wat ik nog wel ga missen als MacKenzie zijn eigen weg gaat en ik de verlaten bergen in trek waar ik waarschijnlijk minder vaak mensen tegen zal komen. Gelukkig komen mijn ouders en Jolijn en Pieter dan ook redelijk snel. Morgen fiets ik verder naar Humbug Mountain, welke ik waarschijnlijk maandag ga beklimmen. Dan is het nog maar twee dagen fietsen naar Redwood, en nog anderhalve week naar San Francisco. Ik heb er zin in!
-
11 Juni 2017 - 08:30
Jolijn:
Joetieee! Super leuk verhaal weer. Ben heel blij dat je een fietsmaatje hebt! Wij zijn er al over een maand. Super leuk!! -
11 Juni 2017 - 09:50
Michael :
Gave trip Joeri, boeiend om je posts te kunnen volgen. Ook interessante footprint trouwens, ben benieuwd wat dat was. Succes met het vervolg van je reis! Grtz. -
11 Juni 2017 - 19:44
Pieter:
Vet! jammer van de regen maar weer een cool stuk, we zien je snel!! -
12 Juni 2017 - 06:57
Marloe En Bas:
Ondanks de regen heb jij het leuk; geweldig Joeri. Ga maar lekker door! -
13 Juni 2017 - 20:03
Mark & Susan:
Leuk om te lezen wat je allemaal mee maakt. Zo te lezen geniet je en kom je gezellige mensen tegen.
Geniet ze! Wij genieten op afstand mee :) -
13 Juni 2017 - 22:29
Carla:
Mooi verhaal, mooie avonturen, iedere dag is anders. Weliswaar wat regen maar met gezelligheid en mensen om je heen. Erg leuk!! -
14 Juni 2017 - 23:27
Chris En Fieke:
De gedachte aan dappere dodo komt bij me op. We wensen je veel goede verrassingen toe -
16 Juni 2017 - 11:17
Joke:
Je gaat goed, Joeri. Zo leuk om te volgen wat jij en wie jij onderweg tegenkomt.
Een klein deel van je route richting Frisco hebben wij Met De Auto gedaan (oa Big Sur-Monterey), en dat deel van de kust is inderdaad geweldig mooi. Jammer van die regen, maar leuk dat je zoveel leuke mensen ontmoet.
Ga zo door, met fietsen, met ontmoeten, met schrijven maar vooral met genieten van deze bijzondere reis.
Groet je, Joke Q -
19 Juni 2017 - 09:50
Ernestine:
Eindelijk heb ik de link naar je verslag gekregen, die me al zo lang was beloofd...., je hebt al heel wat beleefd intussen en het klinkt als een geweldig avontuur, mooi landschap, leuke mensen, je klinkt positief en maakt er gewoon het beste van als de omstandigheden even wat minder aangenaam zijn. Leuk dat je veel 'lotgenoten' en gastvrije mensen ontmoet. Je hebt in al die regen je batterij vast niet zo goed kunnen opladen zonder zonde-energie...Ben benieuwd hoe je de bergen overleeft!
Groeten uit een zonnig NL! Ernestine -
21 Juni 2017 - 12:44
ErikTeeuw:
Ha Joeri!
Ik lees je verslagen met veel plezier en heb respect voor je, man! Fijn dat je geniet van het fraaie land en de vaak zo hartelijke mensen. Ik wens je voor de komende dagen /weken nog veel meer plezier toe! Veel groeten, ook van Anita, en... all the best!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
